میکروفرکچر (میکروشکستگی) روش جراحی‌ای است که در درمان نواحی آسیب‌دیده غضروف مورداستفاده قرار می‌گیرد. میکروفرکچر اغلب در داخل مفصل زانو انجام شده، اما از آن برای درمان سایر مفاصل ازجمله مفصل ران، مچ پا و شانه نیز استفاده می‌شود.
روش میکروشکستگی باعث ایجاد حفره‌های کوچکی در استخوان می‌شود. لایه سطحی استخوان، که استخوان ساب کندرال نامیده می‌شود، سخت است و جریان خون خوبی ندارد. با نفوذ به این لایه سخت، میکروفرکچر به استخوان عروقی عمیق‌تر اجازه می‌دهد تا به سطح مفصل دسترسی پیدا کند. این استخوان عمیق‌تر دارای منبع خون غنی‌تری است و سلول‌ها می‌توانند برای تحریک و رشد غضروف به لایه سطحی برسند.
برخی از افراد کاندیدای خوبی برای جراحی میکروفرکچر هستند. درحالی‌که برخی دیگر برای این عمل جراحی مناسب نیستند و ممکن است به عمل‌های بزرگ‌تری همچون تعویض مفصل زانو نیاز داشته باشند.
مفصل زانو
زانو مفصل مهمی در بدن است و از استخوان ران (فمور) و ساق پا (درشت‌نی) تشکیل شده است. این مفصل نقش مهمی در تحمل وزن بدن دارد و این کار را با کمک ماهیچه‌ها، رباط‌ها و غضروف‌های اطراف انجام می‌دهد.
- ماهیچه‌ها: شما عضلات زیادی در اطراف زانو دارید که به ایجاد ثبات و حرکت کمک می‌کنند. عضلات اصلی اطراف زانو عبارت‌اند از چهارسر ران (جلو ران)، همسترینگ (پشت ران) و ساق پا (پشت ساق پا).
- رباط‌ها: رباط‌ها استخوان‌های شما را در کنار هم نگه می‌دارند و بنابراین برای تثبیت زانو ضروری هستند. رباط صلیبی قدامی (ACL) از حرکت بیش‌ازحد استخوان درشت‌نی به سمت جلو و روی استخوان ران جلوگیری می‌کند. سایر رباط‌های مهم در زانو شامل رباط متقاطع خلفی (PCL)، رباط جانبی داخلی (MCL) و رباط جانبی خارجی (LCL) هستند.
- غضروف: دو نوع اصلی غضروف وجود دارد:
- منیسک: غضروف فیبری دیسکی شکل که بین استخوان ران و درشت‌نی قرار دارد. منیسک‌ها ثبات را فراهم کرده، به‌عنوان ضربه‌گیر عمل کرده و روغن‌کاری می‌کنند و اجازه توزیع وزن برابر را می‌دهند.
- غضروف مفصلی: غضروف مفصلی انتهای استخوان‌ها را می‌پوشاند و به آن‌ها اجازه می‌دهد تا با اصطکاک کمتری در مقابل یکدیگر حرکت کنند. همچنین به پخش نیروی وارد شده به مفصل کمک می‌کند.
آسیب به غضروف مفصلی می‌تواند ناشی از ضربه، تغییرات دژنراتیو (استئوآرتریت) یا اختلالات التهابی (آرتریت روماتوئید) باشد و منجر به درد، تورم، قفل شدن، احساس ساییدگی (کرپیتوس) می‌شود. غضروف مفصلی منبع خون ندارد. بنابراین ظرفیت محدودی برای التیام دارد. اگر آسیب غضروفی شدید باشد، می‌توان از روش جراحی میکروشکستگی برای درمان آن استفاده کرد.
چرا عمل جراحی میکروفرکچر زانو انجام می‌شود؟
عمل جراحی میکروفرکچر زانو به‌خاطر آسیب به غضروف یکی از قسمت‌های زیر انجام می‌شود:
- مفصل زانو
- زیر کاسه زانو
هدف از این جراحی جلوگیری یا کند کردن آسیب بیشتر به غضروف است. این جراحی به جلوگیری از آرتروز زانو کمک می‌کند و باعث می‌شود نیاز به عمل جراحی تعویض جزئی یا کامل زانو به تأخیر بیفتد.
از این عمل جراحی برای درمان زانودرد ناشی از آسیب غضروف نیز استفاده می‌شود.
علائم آسیب غضروف مفصلی زانو که با جراحی میکروفرکچر قابل درمان هستند، چیست؟
علائم آسیب غضروف مفصلی زانو که با جراحی میکروشکستگی قابل درمان هستند شامل موارد زیر می‌باشند:
- تکه‌های شل شناور در زانو می‌توانند باعث تورم متناوب شوند.
- درد همراه با راه رفتن طولانی‌مدت یا بالا رفتن از پله‌ها اتفاق میفتد.
- زمانی که وزن بر روی زانو اعمال می‌شود، گاهی اوقات زانو خم شده و گاهی از جای خود خارج می‌شود.
- قسمت‌های شل و شناور غضروف ممکن است با خم شدن مفصل زانو گیر کنند و باعث قفل شدن زانو یا محدود شدن دامنه حرکتی آن شوند.
- زانو ممکن است در حین حرکت صدا ایجاد کند که کرپیتوس نامیده می‌شود، به‌خصوص اگر غضروف پشت کاسه زانو آسیب‌دیده باشد.
کاندیدای مناسب و نامناسب جراحی میکروفرکچر
افرادی که می‌توانند عمل جراحی میکروفرکچر انجام دهند باید عضو یکی از گروه‌های زیر باشند:
- آسیب غضروفی خفیف تا متوسط داشته باشند
- ورزشکار باشند یا از نظر بدنی فعال باشند
- درد و تورمی داشته باشند که مستقیماً به غضروف ضعیف نسبت داده می‌شود
افرادی که نباید عمل جراحی میکروشکستگی انجام دهند عبارت‌اند از:
- افرادی که مبتلا به بیماری‌های التهابی جدی مانند آرتریت یا روماتیسم مفصلی هستند
- افرادی که سبک زندگی کم‌تحرکی دارند
- افرادی که زانوی آن‌ها ناپایدار است
آمادگی قبل از عمل جراحی
پیش از جراحی درخصوص داروها و مکمل‌های گیاهی یا بدون نسخه‌ای که مصرف می‌کنید، به پزشک اطلاع دهید.
طی 2 هفته قبل از جراحی اقدامات زیر را انجام دهید:
- خانه خود را آماده کنید.
- ممکن است لازم باشد مصرف داروهایی را که لخته شدن خون شما را سخت‌تر می‌کنند، متوقف کنید. این داروها عبارت‌اند از آسپرین، ایبوپروفن (Advil، Motrin)، ناپروکسن (Naprosyn، Aleve) و ... .
- از پزشک خود بپرسید چه داروهایی را همچنان باید در روز جراحی مصرف کنید.
- اگر دیابت، بیماری قلبی و ... دارید، پیش از جراحی برای درمان آن‌ها اقدام کنید.
- اگر مقدار زیادی الکل مصرف می‌کنید( بیش از 1 یا 2 نوشیدنی در روز) به پزشک خود بگویید.
- اگر سیگار می‌کشید، سعی کنید آن را ترک کنید. سیگار کشیدن می‌تواند باعث کاهش سرعت روند بهبود زخم و استخوان شود.
- همیشه درمورد سرماخوردگی، آنفولانزا، تب، بروز تبخال یا سایر بیماری‌هایی که ممکن است قبل از جراحی داشته باشید، به پزشک خود اطلاع دهید.
جراحی میکروفرکچر غضروف زانو
میکروفرکچر به‌عنوان بخشی از جراحی آرتروسکوپی زانو انجام می‌شود. همچنین سایر مفاصل را نیز می‌توان به‌طور مشابه با جراحی آرتروسکوپی درمان کرد. جراحی میکروفرکچر در مچ پا، شانه، لگن، آرنج و سایر مفاصل انجام می‌شود. این جراحی بیشتر برای مشکلات مفصل زانو انجام می‌شود، اما برای مشکلات سایر مفاصل بدن نیز مؤثر است.
ابتدا، ناحیه تحت میکروفرکچر با برداشتن هرگونه غضروف شل یا آسیب‌دیده آماده می‌شود. در حالت ایده‌آل، ناحیه‌ای که تحت میکروفرکچر قرار می‌گیرد کمتر از 2 سانتی‌متر قطر دارد و دارای غضروف‌های خوب و سالم در اطراف است. سپس، ابزاری کوچک (تیز) برای ایجاد سوراخ‌های شکستگی ریز در استخوان مورداستفاده قرار می‌گیرد.
نفوذ لایه‌های خارجی استخوان، به خون و سلول‌های بنیادی اجازه می‌دهد تا در ناحیه آسیب‌دیده ایجاد لخته کنند. این سلول‌ها توانایی تشکیل لایه‌ای غضروفی در قسمت‌های آسیب‌دیده را دارند. اساساً بدن قادر است ناحیه آسیب‌دیده غضروف را با تحریک جریان خون به سمت محل آسیب ترمیم کند.
یکی از کلیدهای درمان موفق، توانبخشی مناسب پس از جراحی میکروفرکچر است. توانبخشی باید از ناحیه تحت درمان با میکروفرکچر محافظت کرده و همچنین قدرت و حرکت مفصل زانو را نیز حفظ کند. درنتیجه، اکثر بیماران بعد از جراحی نیاز به استفاده از عصا دارند. استفاده از زانوبند نیز اغلب توصیه می‌شود و در برخی موارد، ممکن است از دستگاه حرکتی برای خم کردن زانو استفاده شود.
جراحی میکروشکستگی زانو عملی ایمن با حداقل خطرات است. درد دائمی پس از این عمل، بیشترین نگرانی را ایجاد کرده است اما سایر عوارض شدیدتر مانند عفونت، لخته شدن خون و تورم کمتر مشاهده می‌شوند.
جراحی میکروفرکچر غضروف زانو
میکروفرکچر به‌عنوان بخشی از جراحی آرتروسکوپی زانو انجام می‌شود. همچنین سایر مفاصل را نیز می‌توان به‌طور مشابه با جراحی آرتروسکوپی درمان کرد. جراحی میکروفرکچر در مچ پا، شانه، لگن، آرنج و سایر مفاصل انجام می‌شود. این جراحی بیشتر برای مشکلات مفصل زانو انجام می‌شود، اما برای مشکلات سایر مفاصل بدن نیز مؤثر است.
ابتدا، ناحیه تحت میکروفرکچر با برداشتن هرگونه غضروف شل یا آسیب‌دیده آماده می‌شود. در حالت ایده‌آل، ناحیه‌ای که تحت میکروفرکچر قرار می‌گیرد کمتر از 2 سانتی‌متر قطر دارد و دارای غضروف‌های خوب و سالم در اطراف است. سپس، ابزاری کوچک (تیز) برای ایجاد سوراخ‌های شکستگی ریز در استخوان مورداستفاده قرار می‌گیرد.
نفوذ لایه‌های خارجی استخوان، به خون و سلول‌های بنیادی اجازه می‌دهد تا در ناحیه آسیب‌دیده ایجاد لخته کنند. این سلول‌ها توانایی تشکیل لایه‌ای غضروفی در قسمت‌های آسیب‌دیده را دارند. اساساً بدن قادر است ناحیه آسیب‌دیده غضروف را با تحریک جریان خون به سمت محل آسیب ترمیم کند.
یکی از کلیدهای درمان موفق، توانبخشی مناسب پس از جراحی میکروفرکچر است. توانبخشی باید از ناحیه تحت درمان با میکروفرکچر محافظت کرده و همچنین قدرت و حرکت مفصل زانو را نیز حفظ کند. درنتیجه، اکثر بیماران بعد از جراحی نیاز به استفاده از عصا دارند. استفاده از زانوبند نیز اغلب توصیه می‌شود و در برخی موارد، ممکن است از دستگاه حرکتی برای خم کردن زانو استفاده شود.
جراحی میکروشکستگی زانو عملی ایمن با حداقل خطرات است. درد دائمی پس از این عمل، بیشترین نگرانی را ایجاد کرده است اما سایر عوارض شدیدتر مانند عفونت، لخته شدن خون و تورم کمتر مشاهده می‌شوند.
عوارض جراحی میکروفرکچر
میکروفرکچر می‌تواند جراحی‌ای عالی باشد که درصورت انجام مناسب آن، بیمار با کاهش درد قابل‌ملاحظه‌ای مواجه می‌شود. یکی از نگرانی‌های مربوط به میکروفرکچر این است که باعث رشد غضروف مفصلی طبیعی نمی‌شود.
انواع مختلفی از غضروف وجود دارند و یکی از این موارد (غضروف هیالین) به‌طور معمول در سطح مفصل یافت می‌شود. میکروشکستگی، رشد نوع دیگری از غضروف را که معمولاً در بافت اسکار یافت می‌شود (به نام فیبروکارتیلاژ) تحریک می‌کند. برخلاف غضروف هیالین، فیبروکارتیلاژ همان قدرت و انعطاف‌پذیری‌ای را که در غضروف مفصل موجود است، ندارد.
جراحی میکروفرکچر به‌دلیل ایمنی، سادگی و ارزانی جراحی نسبت به سایر روش‌های جراحی تحریک غضروف بسیار محبوب است.
اما آیا کار می‌کند؟ نتایج جراحی میکروفرکچر بارها مورد بررسی قرار گرفته‌اند. به‌طور کلی، افرادی که تحت عمل جراحی میکروفرکچر قرار می‌گیرند، در کوتاه‌مدت و میان‌مدت به‌خوبی عمل می‌کنند.
بااین‌حال، سؤالاتی درمورد دوام ترمیم میکروفرکچر وجود دارند و اکثر جراحان موافقند که غضروفی که با میکروفرکچر بهبود می‌یابد، به‌اندازه غضروف معمولی عمر نمی‌کند.
ازآنجایی‌که میکروفرکچر باعث تحریک شکل غضروف می‌شود، نتایج طولانی‌مدت اغلب رضایت‌بخش نیستند.
به‌علاوه عوارض نادری نیز پس از این عمل جراحی مشاهده می‌شود که عبارت‌اند از:
- عفونت
- ترومبز وریدی عمقی (DVT)
- بی‌حسی اطراف جای زخم
- خونریزی
- درد
- سفتی زانو
- واکنش به داروها
- مشکلات تنفسی
- شکستگی غضروف در طول زمان؛ غضروف جدید ساخته‌شده توسط جراحی میکروفرکچر به‌اندازه غضروف اصلی بدن قوی نیست و می‌تواند راحت‌تر بشکند.
- ناحیه‌ای که دارای غضروف ناپایدار است، می‌تواند با گذشت زمان و با پیشرفت دژنراسیون بزرگ‌تر شود. این مسئله می‌تواند علائم و درد بیشتری ایجاد کند.
حتما مطالعه کنید : آشنایی کامل با عمل جراحی پای پرانتزی
عمل‌های جایگزین
بیمارانی که کاندیدای مناسبی برای میکروفرکچر هستند، می‌توانند کاندید مناسبی برای سایر درمان‌های نقص غضروف زانو نیز باشند. این جایگزین‌ها شامل انتقال غضروف و کاشت غضروف هستند.
بااین‌حال، موفقیت این گزینه‌های جراحی بیشتر از میکروفرکچر نیست. اما خطرات و هزینه‌های میکروفرکچر به‌طور چشمگیری کمتر از سایر عمل‌های جراحی هستند.
جراحی میکروفرکچر عموماً اولین خط درمان آسیب غضروف در مفصل زانو است. برخی از این گزینه‌های جراحی دیگر عموماً برای ورزشکارانی استفاده می‌شوند که پس از جراحی میکروفرکچر بهبود نیافته‌اند.
جمع‌بندی
عمل جراحی میکروفرکچر، عملی است که برای درمان نواحی آسیب‌دیده غضروف استفاده می‌شود. این عمل اغلب به درمان مفصل زانوی آسیب‌دیده می‌پردازد و به بیمار کمک می‌کند به انجام مجدد فعالیت‌های روزمره مشغول شود. عوارض این عمل جراحی به ندرت اتفاق میفتند و در بسیاری از موارد عمل به‌صورت موفقیت‌آمیز انجام می‌شود. یکی از عوامل مهم برای موفقیت در عمل جراحی میکروشکستگی، انتخاب جراح باتجربه و ماهر است. ما دکتر علیرضا جواهری را به شما پیشنهاد می‌دهیم. دکتر جواهری جراحی ارتوپد و فوق تخصص زانو و لگن از دانشگاه زوریخ سوییس است. بنابراین اگر قصد دارید عمل جراحی میکروفرکچر انجام دهید، به شماره 02129123462 تماس بگیرید و از خدمات مرکز تخصصی ما بهره‌مند شوید.
منابع:
سوالات متداول
بله، گزارش‌هایی مبنی بر استفاده از عمل جراحی میکروفرکچر در شانه، لگن و مچ پا وجود دارند. اثربخشی طولانی‌مدت این تکنیک در سایر مفاصل ناشناخته است؛ زیرا هیچ مطالعه طولانی‌مدتی مشابه مطالعات انجام‌شده برای ارزیابی عمل جراحی بر روی زانو وجود ندارد.
مطالب مشابه
با افزایش سن، درد زانو به‌طور طبیعی ایجاد می‌شود. بااین‌حال، سن تنها عامل پشت زانودرد نیست. امروزه حتی افراد 30 تا 40 ساله نیز درد زانو را تجربه می‌کنند که بیشتر به‌دلیل اضافه‌وزن و سبک زندگی کم‌تحرک است.
گاباپنتین به ندرت برای درمان آرتروز تجویز می‌شود. بااین‌حال، ممکن است زمانی تجویز شود که سایر داروها شکست خورده باشند، یا کسی نتواند سایر درمان‌های توصیه‌شده را مصرف کند.
اگر آرتروز دارید، باید بدانید رژیم غذایی تأثیر قابل توجهی بر سلامتی شما می‌گذارد. برخی غذاها مانند شکر، نمک، لبنیات و ... برای آرتروز مضر هستند و اغلب منجر به التهاب، تحریک بیماری و تشدید درد می‌شوند.
عدم درمان روماتیسم مفصلی اثرات گسترده‌ای بر روی بدن می‌گذارد. این بیماری علاوه بر مفاصل بر پوست، مغز، قلب و سایر نواحی نیز تأثیر می‌گذارد. در عین حال مصرف داروهای مختلف نیز می‌تواند عوارض جانبی دیگری در سراسر بدن ایجاد کند.
روماتیسم به علت های مختلف ازجمله افزایش سن، ژنتیک، رژیم غذایی نامناسب، عدم تحرک و ... اتفاق میفتد. آرتریت روماتوئید (روماتیسم) نوعی بیماری خودایمنی است که می‌تواند باعث درد، تورم و سفتی مفاصل شود.
قرص و داروهایی که برای درمان روماتیسم مفصلی استفاده می‌شود نقش اساسی در کنترل پیشرفت و علائم این بیماری دارند. شروع درمان بلافاصله پس از تشخیص مؤثرتر است و بهترین مراقبت‌های پزشکی، ترکیبی از داروهای آرتریت روماتوئید با روش‌های درمانی دیگر است.
انواع بیماری‌های روماتیسمی بیماری‌هایی هستند که گروه‌های سنی مختلف را تحت تأثیر قرار می‌دهند و ازنظر شدت در افراد مختلف به‌شکلی متفاوت بروز پیدا می کنند. اختلالات روماتیسمی به دو دسته التهابی و غیرالتهابی تقسیم می‌شوند که در این مطلب به بررسی آن‌ها می‌پردازیم.
تمرینات ورزشی برای اصلاح زانوی ضربدری به فرد در درمان پای ضربدری کمک می‌کند. این تمرینات به‌عنوان یکی از مؤثرترین روش‌های درمانی برای اصلاح زانوی ضربدری در نظر گرفته می‌شود.
تنها راه کاهش درد آرتروز زانو مصرف داروها نیست. بلکه می‌توانید با تغییری اندک در سبک زندگی خود به کاهش درد ناشی از آرتروز زانو و بهبود کیفیت زندگی کمک کنید.
آرتروز یا استئوآرتریت (OA) همیشه ارثی نیست، اما کارشناسان معتقدند ممکن است جزئی ژنتیکی وجود داشته باشد که خطر ابتلا به این بیماری را افزایش دهد. درحالی‌که ژنتیک در افزایش خطر ابتلا به آرتروز نقش دارد، این بیماری ارثی نیست.