تصویربرداری تشخیص درد لگن

معرفی

تعیین علت درد لگن معمولاً با مراجعه به پزشک عمومی ، متخصص داخلی یا ارتوپد شروع می شود. در بسیاری از موارد ، پزشک می تواند بر اساس سابقه سلامت بیمار و معاینه فیزیکی ، تشخیص را انجام داده و درمان مناسب را توصیه کند.

اما برای برخی از بیماران، ممکن است به منظور تعیین دقیق منبع درد، تشخیص و کسب اطلاعات مهم در مورد بیماری، تست های تصویربرداری نیز توصیه شود.

داگلاس ان مینتز ، پزشک رادیولوژیست می گوید: "درد مفصل ران می تواند از نقاط مختلفی ایجاد شود." ، "از جمله ستون فقرات ، لگن یا حتی زانو".
 

روش های تصویربرداری

فناوری های تصویربرداری جهت تشخیص درد لگن شامل اشعه ایکس ، توموگرافی کامپیوتری (CT) ، تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) و سونوگرافی است. متخصص ارتوپد با توجه به بیماری یا آسیب مورد بررسی ، نوع اطلاعات مورد نیاز و در برخی موارد سن یا وضعیت عمومی بیمار تعیین می کند که از کدام روش استفاده شود.

گرگوری سوبیرو رئیس سابق بخش اولتراسوند مرکزرادیولوژی و تصویربرداری HSS می گوید: "اگر ورزشکاری را ببینیم که از ناحیه باسن یا همسترینگ خود دچار آسیب شده باشد ، انتظار نمی رود که دچار ناهنجاری استخوان باشد ، بنابراین احتمالاً ابتدا از سونوگرافی استفاده می کنیم. "در حالی که در یک بیمار مسن ، به احتمال زیاد با تصویربرداری اشعه ایکس از لگن شروع می کنیم."

حتما مطالعه کنید : درمان درد لگن در مردان

اشعه ایکس

اشعه ایکس ، که به عنوان "فیلمهای ساده" یا "رادیوگرافی معمولی" نیز شناخته می شود ، اغلب اولین انتخاب برای به دست آوردن تصاویر است. در حالی که ساختارهای استخوانی را می توان با اشعه ایکس به وضوح مشاهده کرد ، در برخی موارد ، متخصص ارتوپد ممکن است بخواهد ببیند آیا آسیب بافت های نرم اطراف نیز به درد بیمار اضافه می کند یا خیر. برای به دست آوردن این اطلاعات ، ممکن است MRI لازم باشد.

توموگرافی کامپیوتری (CT)

سی تی اسکن ، که به آن کت اسکن ( CATبه توموگرافی محوری کامپیوتری اشاره می کند ( هم می گویند ، یک تست تصویربرداری است که در آن یک سری تصاویر دیجیتالی در هنگام حرکت بیمار در دستگاهی به شکل دونات که یک پرتو نازک اشعه ایکس را در خود جای داده است ، بدست می آید. این روش اطلاعات دقیق تری نسبت به اشعه ایکس معمولی ارائه می دهد. با این حال به دلیل ساختارهای متعدد موجود در مفصل ران ، از جمله اشکال مختلف غضروف و تاندون ها ، که نمایش آنها در معاینه CT  دشوار است ، در تشخیص درد مفصل ران دارای محدودیت است.

سی تی اسکن ممکن است برای اندازه گیری های پیش از جراحی برای برخی از مشکلات مفصل ران استفاده شود ، از جمله گیر کردن یا ایمپینجمنت مفصل ران (وضعیتی که در آن توپ و حفره مفصل ران به طور غیرطبیعی به هم مالیده می شوند و در نتیجه غضروف که در انتهای استخوان قرار دارد آسیب می بیند) یا استئوئید استئوما (تومور خوش خیم).

بیمارانی که تحت CT یا تصویربرداری MR  قرار می گیرند ، می توانند انتظار داشته باشند که تصویر آنها توسط یک رادیولوژیست بررسی و گزارش وضعیتشان اعلام شود.
 

MRI

تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) شامل یک دستگاه بزرگ است که حاوی آهنربایی با قدرت بالا است. این آهنربا سکویی را احاطه کرده است که بیمار در حین معاینه روی آن دراز می کشد. ام آر آی تصاویر مقطعی و چندسطحی تولید می کند که به متخصص ارتوپد اجازه می دهد تا ساختارهای آناتومیک - از جمله انواع مختلف غضروف، تاندون ها، رباط ها و استخوان ها را بررسی کند.
 
از آنجا که اسکنرهای MRI پر سر و صدا هستند ، به بیماران گوش گیر یا هدفون های سازگار با MRI داده شده و طیف وسیعی از موسیقی ها برای آرامش بخشیدن به آنها و محافظت از گوش های آنها ارائه می شود. اکثر معاینات MRI برای بررسی درد لگن حدود 45 دقیقه طول می کشد.

دکتر سوبریو می گوید: "  ام آر آی همچنین می تواند در تشخیص شکستگی لگنی که در اشعه ایکس یا سی تی اسکن به وضوح قابل مشاهده نیست ، مهم باشد." "به عنوان مثال ، ممکن است یک بیمار مفصل رانش شکسته باشد اما با وجود درد ، می تواند خیلی ناتوان نشده باشد.  ام آر آی می تواند ادم (تورم) در استخوان را نشان دهد - اطلاعاتی که می تواند به تأیید تشخیص شکستگی یا آسیب ظریف کمک کند.

ام آر آی  از اشعه استفاده نمی کند و اکثر افراد می توانند بدون هیچ مشکلی این فرایند را انجام دهند. برای درصد کمی از بیمارانی که ممکن است کلاستروفوبیا (ترس از فضای بسته) داشته باشند، یک داروی آرام بخش خفیف می تواند احساس آنها را بهتر کند. افرادی که دارای ضربان ساز قلب و برخی از انواع ایمپلنت های فلزی هستند، کاندیدای MRI نیستند.

حتما مطالعه کنید : برای درد لگن به چه دکتری مراجعه کنیم

سونوگرافی

تصاویر سونوگرافی با استفاده از امواج صوتی با فرکانس بالا که از طریق یک دستگاه کوچک دستی که به عنوان مبدل (ترنسدیوسر) شناخته می شود ، ارسال و دریافت می شوند. تصاویر به دست آمده با سونوگرافی جزئیات بافت های نرم اطراف مفاصل، تاندون ها و ماهیچه ها را نشان می دهد.

با این حال از آنجایی که تصاویر اولتراسوند تصاویر واضحی از غضروف و برخی از ساختارهای دیگر که MRI می تواند ارائه کند، ارائه نمی دهند، استفاده از آنها در تشخیص درد لگن محدود به شرایط و ناهنجاری های خاص است. این نوع ناهنجاری ها در نزدیکی سطح، در قسمت بیرونی مفصل قرار دارند و آنها را به راحتی برای یک پروب اولتراسوند که روی پوست اندام مورد نظر قرار می گیرد، قابل مشاهده می کند. این شرایط عبارتند از:

• بورسیت تروکانتریک: التهاب بورس ، کیسه ای پر از مایع در نزدیکی تروکانتر ، برجستگی استخوانی در انتهای بالای استخوان فمور (استخوان ران)
• التهاب تاندون ایلیوپسواس : تحریک یا التهاب تاندونی که بخشی از مجموعه استخوان و بافت های نرمی را تشکیل می دهد که لگن را خم می کنند.
• آسیب های لابروم - یک قطعه غضروفی خاص که در لبه سوکت مفصل ران قرار دارد
• آسیب به ماهیچه های همسترینگ یا تاندون ها

اولتراسوند همچنین می تواند برای هدایت روش هایی مانند تزریق مورد استفاده قرار گیرد و به پزشک این امکان را می دهد تا سوزن را دقیقاً به جایی که باید برود هدایت کند، اعم از کیست برای آسپیراسیون ، غلاف تاندون برای تزریق یا خود مفصل ران و ... .

در برخی موارد، اولتراسوند برای هدایت تزریق کورتیزون یا اسید هیالورونیک (مکمل ویسکوز همراه با بیهوشی) استفاده می شود - درمانی موثر برای برخی از انواع بیماری های مفصل ران، مانند آرتریت.

تزریق ممکن است برای تشخیص نیز استفاده شود. دکتر مینتز توضیح می دهد: "اگر بیمار به تزریق لگن پاسخ دهد، نشان دهنده این است که درد از لگن نشات می گیرد." برعکس، اگر بیمار با تزریق تسکین پیدا نکند، ممکن است مشکل از یک تاندون یا عضله اطراف لگن یا ناحیه دیگر مانند کمر باشد.

حتما مطالعه کنید : َآشنایی کامل با علت درد لگن در زنان

زمان مورد نیاز برای تکمیل تصاویر اولتراسوند بسته به کاربرد این فناوری متفاوت است. برای تصویربرداری تشخیصی ، بیماران می توانند انتظار بین 30 تا 45 دقیقه زمان را داشته باشند.